Behice’nin Yarım Kalan İşleri

Behice’nin Yarım Kalan İşleri

• “GÜL AĞACINI BEN ALABİLİR MİYİM?”
• Dün gece sabaha karşı annem öldü. Mutsuzluktan değil ama mutsuz öldü. Bense annemin
• bir hıdırellez günü bahçemizdeki gül ağacının altına gömdüğü dileklerin peşindeyim.
• Ben olmasam annemin yarım kalan dileklerini kim fark eder?
• Samanlıktaki iğneyi bulmanın samanlığı yakmaktan başka, mümkünse daha az prodüksiyon
• gerektiren bir yolu var mı?
• Diyelim ben bu samanlığı yaktım, alevler boyumu aştı, annem gördü. Benimle gurur duyar mı?
• Bu dileklerin hepsini onun yerine ben gerçekleştirsem, annemin mezarında bir gül ağacı sebepsiz büyür mü?
• Ben Ayşe Püren. Üstünden atlayacağım ateşi çoktan yaktım gitti. Bu yangından sağ çıkacağız:
• Artık hayatta olmayan annem ve ben.
• Sinem Sal Kadıköy’de geçen bu romanında önceki eserlerinde yaratmış olduğu neşeli dram
• atmosferine sahip çıkıyor. Annesini sadece anne olarak tanıyan kadınlara, içine sürüklendiği
• bir savaşta karşısında aniden babasını, abisini, erkek patronunu ve erkek sevgilisini bulanlara,
• savaş anılarını anlatırken göstereceği yaraları kendi kendine iyileştirenlere, bir gül ağacının dibinde
• bitenlere, bu satırların bir yerinde kendini görenlere… Çünkü eğer gördüysen, artık ikimiz de yalnız değiliz.