Yusuf İle Elif

Yusuf İle Elif

• Heyecan doruktaydı. Hatt-ı hümâyunun okunması merasiminde hazır bulunmak için Padişah Abdülmecit, Gülhane meydanındaki büyük kasrı bizzat şereflendirince, daha evvel hazırlanmış ve belirlenmiş çadırlarda ağırlanan vekiller, ulema ve yabancı devler sefirleri kürsüye çıkan Mustafa Reşit Paşa’yı dinlemeye başladılar. Reşit Paşa fermanı herkesin huzurunda baştan sona yüksek sesle ve akıcılıkla okudu. Daha sonra kurbanlar kesilip toplar atıldı ve şenlikler yapıldı. Artık Osmanlı’da yeni bir ıslahat dönemi başlamıştı.***Elif’in nasıl heyecanlandığını, yüzünün nasıl kızardığını ince peçesinin altından görmüştü. Elif de kendisine âşık olsa bile, mevcut örf ve âdetler gereği hemen cevap veremez, kendisini naza çeker, hatta hızla yanından uzaklaşırdı. Ama kız yavaşlamış, adımları ağırlaşmış, sanki düşünmeye, uygun bir cevap vermeye hazırlanmaya başlamış gibiydi. Sevdiği kızın bir cevap vereceğini anlamıştı Yusuf, nefesini tutarak beklemişti. Elif zorlanarak da olsa,“Ne yazık ki geç kaldınız.”Birden çılgına dönmüştü Yusuf ve daha o an kaderi çizilmeye başlamıştı.