Beyaz Geceler

Beyaz Geceler

• Hayalperestin teki olarak tanıtır bu adam kendini, “Yaradılıştan farklıyım ben,” der.
• Kendi küçük dünyasında kaybolur da kalbini açacak birini bulamaz; onlarca fırtınanın koptuğu ruhuna kimsecikler dönüp bakmaz.
• Öylece dolaşır sokaklarda; evlerle, duvarlarla konuşur.
• Yanı başında akıp giden hayatın farkına varmaz bile.
• Ömrü boyunca özlemini duyduğu, yılmadan beklediği o kadın bir köprü üstünde çıkar karşısına ve Petersburg’un beyaz geceleri kadar kısa süren hikâyeleri başlar.
• İnsana yaşadığını hissettiren, bunca sene kıpırtısız kalmış kalbine umut dolduran, bir ihtimal ki hayatımızda yalnızca bir kere hissedebileceğimiz o saf sevgi filizlenir bir anda…
• “Bir başıma yaşadım ben, tamamen yalnız.Yalnızlığın ne olduğunu bilir misiniz?” diye sorar Dostoyevski Beyaz Geceler’de ve niyeti anlatmaktır yalnızlığın ne olduğunu, bildiğini sanıp yanılanlara yahut da hiç bilmeyenlere.
• Bu hikâyeyle birlikte sonsuzluğa uzanan o kısacık ana koca bir ömür sığdırır belki de kimilerimiz.
• Hayat bu!Her şey mümkün.