En Sevgili’den Ey Sevgili’ye

En Sevgili’den Ey Sevgili’ye

Anlatamadığım her şeyi bir bakışımla anlayabilecek bir yürek var ki okyanustan daha derin. Bu âleme onu aramaya gelmişçesine yalnız isen eğer, umudunu yitirme Ey Sevgili. Her anı planlanmış olan şu âciz ömrümün içinde bir şarkı ol. Bırak seni söylesin diller. Aşk ol. Âşık ol. Göreceksin mühim sandığın her şey bir aldatmaca. Bir gün ölüm gelince cana habersiz ve ansızın, sana dair kalabilecek tek şey yüreğimden ruhuna akıttıklarımdır. Unutma!

Şimdi kendi kendimi adam etmeye uğraşırken gecenin bu yarısı, kalbim ateş topu gibi sıcak. Kimseye ait değil bu duygum layık olandan başka ve kalbim eşsiz bir hazineyken tam da içimde taşıdığım, girebilir misin gözlerimden içeri? Aşk korkusu sarmışken benliğini, korkmak ne kadar da kaçak bir his... Bir mucizeye şahit olan her canlı gibi donup kalırsın. Bir mucizedir sevda... Kırk yılda bir yaşayabileceğin... Hz. Musa’nın denizi yarması gibi, tüm korkularını parçalayıp gel!

Ellerimi açtım sayenin minvalinde semaya doğru, evrene vereceğim son nefese kadar...