Hanımeli ve Körebe

Hanımeli ve Körebe

Bu roman kayıp kızların hikâyesi... Onlara ulaşma isteğimin yazıya dökülmüş hâli. Ve onlar bir bağdaki yaban armudu gibi sızlıyor içimin rüzgârlarında.

1983 Maraş Gözetimevi… Elif, İpek, Suzan… Sağlık Meslek’ten Güner Hocamız.

Yüreğimde sakladığım al kokulu kızlar! Kiminizi işkence kokan spor salonunda bıraktım, kiminizi tahliye olduğum Hatay cezaevi koğuş kapısında.

Yadigâr, sanıyorum ki sen hâlâ o koğuş kapısında, tahliye pastası ve alkışlar eşliğinde beni uğurluyorsun.

Hatay cezaevinden Kıvırcık, adını bile bilmediğim Kıvırcık!

Pazarcıklı kızlar, annenizin çeyizinize dokuduğu şark köşeniz eskidi mi? Üstünde torunlarınız geziniyor mu?

Elâzığ 2 Nolu Tutukevinden, Filiz ve Aysel.

Kaybolan bu kuşağın içimde susmayan konçertosu çalıyor. Gelin desem, bulun desem, davet etsem, notasında hanımeli kokan bu yüzyıllara nokta koyar mısınız?